Lider ligi słoweńskiej ze świetną defensywą – Olimpija

Trzy tygodnie po meczu z Celje Jagiellonia znów zagra ze słoweńską drużyną. Tym razem będzie to Olimpija na zakończenie fazy ligowej Ligi Konferencji.

Poprzednie rywalizacje

Po komplecie zwycięstw w sześciu spotkaniach ze Słoweńcami przyszedł remis w meczu Jagiellonii z Celje. Rewanżu z mistrzem tego kraju na razie nie będzie, ale będzie szansa na poprawę bilansu z aktualnym liderem, Olimpiją.

1998/99	I runda PUEFA	NK Maribor	Wisła Kraków	0:2, 0:3
2002/03	I runda PUEFA	NK Primorje	Wisła Kraków	0:2, 1:6
2015/16	I runda el. LE	NK Celje	Śląsk Wrocław	0:1, 1:3
2024/25	Faza ligowa LK	NK Celje	Jagiellonia Białystok	3:3

Z Celje Jagiellonia nie wypadła najlepiej, dwukrotnie przegrywała, mimo to dawała radę wyrównać i nawet przez chwilę prowadziła, ale zwycięstwo nie byłoby zasłużonym wynikiem. Oba zespoły grały głównie do przodu i mocno się odkrywały na ataki przeciwnika. Trudno się spodziewać, aby teraz miało wyglądać to podobnie, ponieważ charakterystyka Olimpii jest nieco inna.

Ostatnie 5 lat oraz obecny sezon w pucharach

Sezon	Runda, w której odpadli	Przeciwnicy i wyniki	Poprzednie rundy	Przeciwnicy i wyniki
2019/20	Q2 LE	Malatyaspor 2:2, 0:1	Q1 LE	RFS 2:3, 2:0
2020/21	Q2 LE	Zrinjski 2:3 pd.	Q1 LE	Vikingur Reykjavik 2:1 pd.
2021/22	Q2 LKE	Santa Clara 0:2, 0:1	Q1 LKE	Birkirkara 1:0, 0:1, karne 5:4
2022/23	Q2 LKE	Sepsi 1:3, 2:0, karne 2:4	Q1 LKE	Differdange 1:1, 2:1 pd.
2023/24	FG LKE	Lille 0:2, 0:2 Slovan Bratysława 0:1, 2:1 KI Klaksvik 3:0, 0:2	Q1 LM Q2 LM Q3 LM Q4 LE	Valmiera 2:1, 2:1 Łudogorec 1:1, 2:1 Gatalasaray 0:3, 0:1 Qarabağ 0:2, 1:1
2024/25			Q2 LK Q3 LK Q4 LK FL LK	Polissia 2:0, 2:1 Sheriff 3:0, 1:0 Rijeka 1:1, 5:0 Heidenheim 1:2 LASK 2:0 HJK 2:0 Larne 1:0 Cercle 1:4

Olimpija to bardzo częsty uczestnik europejskich pucharów. Z ostatnich 15 sezonów zabrakło jej tylko w dwóch, w 2014/15 i 2015/16. Nie miała jednak szczególnych osiągnięć. Dopiero w zeszłym sezonie dzięki zdobyciu mistrzostwa jej ścieżka była łatwiejsza, choć dwumeczem decydującym o awansie do fazy grupowej był ten z Łudogorcem, a zwykle rywali z tego poziomu Olimpija nie pokonywała. W fazie grupowej nie pokazała nic ciekawego, a nawet przegrała 0:3 z KI.

W tym sezonie Olimpija nie mogła skorzystać ze ścieżki mistrzowskiej, ale i tak przeszła eliminacje. Doszło w nich do ciekawej sytuacji, możliwej od tego sezonu – w III rundzie eliminacji LK była rozstawiona i trafiła na Sheriffa, który przegrał dwumecz II rundy eliminacji LE z Elfsborgiem. W tym dwumeczu zespół z ligi mołdawskiej był nierozstawiony, ale już w losowaniu IV rundy eliminacji LK para Olimpija/Sheriff była rozstawiona z uwagi na współczynnik tych drugich. Mimo to Olimpija w tej fazie zagrała z Rijeką, która też miała stosunkowo wysoki ranking i, tak jak Sheriff, odpadła z eliminacji LE.

W fazie ligowej Olimpija zanotowała trzy zwycięstwa z rzędu do zera, za to przegrała z dwoma wyżej notowanymi rywalami. Ostatnim z tych meczów była wysoka porażka 1:4 z Cercle, ale nie był to w ich wykonaniu tak zły mecz, jak sugerował wynik.

Forma i terminarz

Może nie wyglądało to w wykonaniu Cercle tak, jak z Wisłą Kraków, gdzie wpadało wszystko, nawet strzały z najbardziej nietypowych pozycji, ale w pierwszej połowie było dość skuteczne, podczas gdy Olimpija miała dużo okazji do wyrównania, ale żadnej nie wykorzystała. Mimo że było widać różnicę między zespołami, jeśli chodzi o operowanie piłką, to Słoweńcy nie odstawali. Po tym, jak bardzo szybko stracili gola, niemal równie szybko wyrównali, a potem dali się zaskoczyć tylko po stałym fragmencie.

Nie wiadomo, jak potoczyłaby się druga połowa, gdyby nie czerwona kartka dla Thalissona z Olimpii po ciosie łokciem w przeciwnika. Od tamtej pory Słoweńcy mieli dużo trudniej, ale i tak bronili się umiejętnie. Ucierpieli na tym, że w pewnym momencie ruszyli do przodu i zostali skontrowani przez Cercle na 1:3, a ostatni gol to efektowny strzał z dystansu. Liczą się one tak samo jak wszystkie inne, ale nie było tak, że Cercle całkowicie zdominowało Olimpiję.

#	Drużyna	RS	Z	R	P	BZ	BS	RB	Pkt.	Forma
1	Olimpija	18	11	6	1	26	6	+20	39	DWWDW
2	Maribor	18	9	6	3	31	14	+17	33	WDLDW
3	Koper	18	10	3	5	27	14	+13	33	WDLWW
4	Celje	18	9	4	5	32	26	+6	31	DDWWL
5	Bravo	18	8	6	4	26	18	+8	30	DDWWW

źródło fragmentu tabeli: soccerway.com

Liga słoweńska, tak jak nasza, nie gra już od weekendu 7-8 grudnia. W niej Olimpija jest liderem i na razie trochę odskoczyła punktowo pozostałym rywalom. W odróżnieniu od nich, zwłaszcza od Celje, znacznie lepiej broni i znakomite statystyki defensywne powodują, że przegrali dotąd tylko jeden mecz. W 18 meczach stracili tylko 6 goli i 13 razy zachowali czyste konto. Właściwie podobnie było w Europie, gdzie dopiero mecz z Cercle był tym, w którym wyglądało to inaczej. Możliwe, że był to tylko wyjątek.

Miasto i stadion

Ljubljana, a po polsku Lublana, to jedna z najmniejszych stolic w Europie. Ma bogatą historię liczącą około 2000 lat, choć ślady osadnictwa w tym miejscu sięgają jeszcze dalszych czasów. Głównymi miejscami do odwiedzenia są zamek, katedra św. Mikołaja, Plac Prešerena, a także Smoczy Most.

Smok jest symbolem miasta, znajduje się także w herbie Olimpii i nawiązuje do niego przydomek klubu. Źródłem tego jest legenda, zgodnie z którą potwór ten mieszkał w jaskini pod miejscowym zamkiem, a został pokonany przez Jazona z mitologii greckiej.

fot. flickr.com

Na razie nie będzie kolejnego wyjazdu do Słowenii, ale gdyby była taka możliwość, to mecz odbyłby się na Stadionie Stožice. Jest on największym takim obiektem Słowenii i głównym miejscem goszczącym tamtejszą reprezentację. To jeden z wielu nowoczesnych stadionów zbudowanych w tym kraju, w tym przypadku został oddany w 2010 roku. Jedenaście lat później był jedną z aren Euro U-21.

Jak można było zauważyć przy okazji meczu z Celje, zainteresowanie piłką nożną w Słowenii jest niewielkie. Olimpija nie ma wcale lepszej frekwencji, co na trochę większym stadionie (16 tysięcy miejsc) wygląda jeszcze gorzej. Mimo to może pochwalić się dobrze zorganizowaną grupą kibiców jak na tamtejsze warunki.

fot. commons.wikimedia.org

Zespół

Olimpija skutecznie broni jako cały zespół, ale i tak ma kilku zawodników, których można wyróżnić w tym zakresie. Należą do nich bramkarz Matevž Vidovšek oraz środkowy obrońca Marcel Ratnik. Olimpija wcześniej grała na czterech obrońców, ale ostatnio przeszła na ustawienie z trójką stoperów. W tym miejscu jest mało rotacji, więc można się spodziewać, że oprócz Ratnika w linii obrony zagrają Ahmet Muhamedbegovic i Marko Ristić, a na wahadłach David Sualehe (lewe) i Jorge Silva (prawe).

W składzie Olimpii znajduje się wielu obcokrajowców, którzy podnoszą poziom. Czołowym zawodnikiem, w tym pod względem liczb, jest Raul Florucz, który z powodu problemów zdrowotnych nie grał od początku przeciwko Cercle, najczęściej jednak nie jest oszczędzany i jego występ jutro jest prawdopodobny. Za jego plecami mogą znaleźć się Marko Brest i Álex Blanco, ale poważnym kandydatem do gry jest także Diogo Pinto. Generalnie nie jest oczywiste, jakim składem w drugiej linii wyjdzie Olimpija, jako że tam dochodzi do największej liczby zmian. Z pewnością nie wystąpi Thalisson, którego może czekać dłuższa pauza za bezpośrednią czerwoną kartkę z meczu z Cercle.

Tak jak Celje, Olimpija jest prowadzona przez hiszpańskiego trenera. Piłkarskie CV Victora Sancheza jest jeszcze bardziej imponujące niż Alberta Riery, ponieważ znajduje się w nim m.in. Real Madryt. Jako trener, przed Słowenią, miał tylko jeden epizod poza Hiszpanią, ale został zwolniony z Olympiakosu po dwóch miesiącach i odpadnięciu z eliminacji LM. Także w Betisie i Maladze nie wytrwał za długo, a Cartagenę objął po trzech latach przerwy od pracy. Olimpiję prowadzi od początku tego sezonu i na razie jest to jego zdecydowanie najbardziej udany pobyt spośród wszystkich z dotychczasowych klubów.

Podsumowanie

Już po powierzchownej obserwacji Celje wydawało się, że poziom w lidze słoweńskiej jest dość wyrównany. Przyjrzenie się Olimpii nie wyklucza tego. Mimo że ten zespół znajduje się na czele ligi z kilkupunktową przewagą, nie jest chyba dużo mocniejszy od pozostałych. Ma atut, który na dłuższą metę bardzo pomaga, czyli solidną defensywę i to jest główna różnica.

Olimpija ma też trochę więcej doświadczenia w pucharach, choć do tej pory nie należało ono do pozytywnych. Dopiero zeszły sezon był pewnym przełomem, a w tym roku pokazała się z bardzo dobrej strony przede wszystkim w eliminacjach. Solidne wyniki w fazie grupowej pozwoliły na awans do fazy pucharowej i teraz pozostało już tylko granie o coś ekstra, czyli pierwszą ósemkę. Cel jako taki został osiągnięty, a żeby sytuacja Słoweńców znacząco się zmieniła, musieliby wygrać w Białymstoku. Wydaje się, że w tej parze jest blisko remisu, choć raczej nie tak wysokiego jak z Celje.